‘Biz, lütuf değil hizmet istiyoruz’
Gölcük Engelliler Derneği Başkan Vekili ve Gölcük Engelliler Spor Kulübü Başkanı Mevlüt Önerbay, görme engellilerin istek, talep ve beklentileri ile ilgili sorularımızı cevaplandırdı. Önerbay, “Biz, lütuf değil hizmet istiyoruz” dedi
Gölcük Engelliler Derneği Başkan Vekili ve Gölcük Engelliler Spor Kulübü Başkanı Mevlüt Önerbay’a ilçemizde çözülmesini istedikleri sorunları, görme engellilerin istek, talep ve beklentilerini sorduk. Önerbay, sorularımızı içtenlikle cevaplandırarak, lütuf değil hizmet istediklerini vurguladı.
GÖLCÜK’TE ÇÖZÜLMESİNİ İSTEDİĞİNİZ SORUNLAR NELERDİR?
Öncelikle kılavuz yolları. Bununla birlikte esnafların görme engelliler için yapılan kılavuz yollarının işgal etmelerinin engellenmesini istiyoruz. Gerek araç parkı, gerekse motosikletlerin kılavuz çizgilerine konulması. Bunlarda görme engellilerin güvenli yol almalarına engel oluyor ve insanlar araçlarına zarar geleceklerini hissettikleri an görme engelliler ile tartışma yaşayabiliyor. Görme engelliler karşısında olumsuz etkilenerek agresifleşebiliyor. İkincisi sosyal ve kültürel alanlara erişimleri konusunda ciddi sorunlar yaşayabiliyorlar ve yerel yönetimler tarafından bunların görülmesini istiyorlar. Bizim yerel otoritelerimiz engelli algısını ya bir tekerlekli sandalye ya bir koltuk değneği veya bir aparat üzerinde olmadığı sürece engelli olarak görmüyorlar. Engelli grubu içerisinde görme engelliler ne yazık ki kendi aralarında ayrıştırılıp ikinci gruba itiliyor.
GÖRME ENGELLİLERİN İSTEK VE TALEPLERİ NELERDİR?
Birinci öncelikli bağımsız eğitim kursları. Normalde görme engelliler için eğitim esas. Bağımsız eğitim derken sokaklarda yürümek gibi görünüyor olsa da aslında gerek sokakta gerek evin içerisinde gerek herhangi bir sosyal mekanda bu kültürel faaliyetler olabilir. Camisinden tutun da sinemasına kadar bütün alanlarda engelsiz bireyin ulaşabildiği her imkana engellinin önüne engel olmayacak şekilde ulaşabilmesi hayat standardının adına çok önemli bir gereksinim.
GÖLCÜK’TE GÖRME ENGELLİLER MUTLU MU?
Genel anlamda görme engelliler mutlu gibi görünüyor fakat yeterince mutlu olabilecek altyapımız mevcut değil. Gerek eğitim gerekse toplumsal ilişkilerin kopukluğundan kaynaklanan sebeplerden dolayı görme engellilerin mutlu olması çok düşünülemez. Görme engelliler ne yazık ki istihdamda en geride. Eğitimde en gerilerde. Görememeleri sebebiyle sosyal ve kültürel etkinlikler konusunda en geride. Çünkü görmeyen bir insana betimleme yapılmadan çevresinde neler olup bittiğini anlaması mümkün değil. Buna da etkinlik sırasında yanında olan birçok kişi değer vermiyor. Hep söylenir; bütün engel grupları birbirini tamamlıyor diye ama ben bunun doğru olduğunu düşünmüyorum.
GÖRME ENGELLİLER NEDEN EN FAZLA MÜCADELE VERMEK ZORUNDA?
Bunu anlamak istiyorsanız fazla değil 24 saat bize yeter. Gözlerinizi tamamen aydınlıktan zülumata (karanlık) dönüştürün. Hiçbir şey görmeden bir gün boyunca yaşayın. İhtiyaçlarınızı da gidermeye çalışın. Gerek yemek, gerekse özel gereksinimler, gerekse sosyal ihtiyaçlar gerekse insani iletişimler bunları test edin. Ancak bizi o zaman anlamanız mümkün olacaktır. Görmeden yaşamak ne kadar zorsa görmeyen insanların önünde engel olmakta o kadar vebal olacaktır. Bizde bu aradaki farkı kapatmak için mücadelemize devam edeceğiz. Arif ÖZTOK